سبک معماری رومی (Roman Architecture)
معماری رومی ادامه‌ای از معماری یونانی بود که به مرور به پیشرفت‌های سازه‌ای بسیاری دست یافت. عناصر سازه‌ای همچون قوس، طاق و گنبد و مصالح تازه‌ای مانند بتن از دوران اوج تمدن رومی به معماری غرب معرفی شدند.
استفاده از قدرت باربری بالای سازه‌های طاقی باعث شد که معماران رومی بتوانند ساختمان‌هایی عظیم همچون کولوسئوم در رم را بر پا کنند. بناهای شاخص رومی با مصالح آجر و بتن ساخته می‌شدند و از کاشی‌های موزاییکی زیبا پوشیده می‌شدند.
سبک معماری بیزانس یا روم شرقی امتدادی از معماری رومی در بخش شرقی امپراتوری روم به مرکزیت شهر استانبول کنونی بود. سبک رومانسک ترکیبی از سنت‌های مدیترانه‌ای و فرهنگ یونانی و مسیحیت را با روش‌های نوین ساخت‌وساز رومی بود.
ناهای شاخص سبک بیزانس اکثرا بناهای مذهبی خصوصا کلیساها بودند که نمونه مطرح آنها مسجد ایاصوفیه است که با گنبد چشمگیر به ارتفاع ۳۲ متر از نمونه‌های ماندگار این سبک معماری است. پلان مرکزی زیبای این بنا طبق معابد رومی و کلیساهای اولیه مسیحی طراحی شده است.
سبک معماری رومانسک شکوفایی مجدد سبک رومی و بیزانس در اروپای غربی و جنوبی در قرن هشتم میلادی است. سبک رومانسک دارای شاخصه‌هایی همچون دیوارهای باربر بنایی، قوس‌های دایره‌ای، بازشوهای کوچک و سقف‌های طاقی است.
