Renaissance architecture

سبک معماری رنسانس (Renaissance architecture)

رنسانس به معنای زایش دوباره است و جنبشی فرهنگی‌ست که از قرن ۱۴ در فلورانس ایتالیا آغاز شد و تا قرن ۱۶ در اروپا گسترش یافت. رنسانس در معماری نیز تحول ایجاد کرد و به رواج انواع سبک‌ های معماری سنتی قرون‌وسطایی و گوتیک پایان داد.

معماران رنسانس هندسه و اصول معماری کلاسیک رومی را از بناها برداشت می‌کردند و سعی داشتند هندسه قوس‌های دایره‌ای، طاق‌ها و ستون‌های یونانی و رومی را در بناهایشان تکرار کنند. در سبک معماری رنسانس از هندسه‌ای با اشکال کامل مانند دایره و مربع در طراحی پلان‌ها و نماها استفاده می‌شود که حس هارمونی و کمال را در چشم بیننده القا می‌کند.

مشخصه های سبک رنسانس

1. چیدمان متقارن پنجره‌ها و درها
2. نعل درگاه مربعی شکل
3. طاق
4. گنبد
5. سقف داخلی مسطح یا حفره‌مانند
6. استفاده‌ی فراوان از ستون‌های کلاسیک و ستون‌های چسبیده به دیوار (ستون دیواری)
7. آذین‌های بالای درب یا همان سنتوری‌های سه‌گوش
8. طاقچه‌های داخل دیوار که با مجسمه پر میشدند